تأثیر تروگزروتین بر سطح سرمی گلوکز و فعالیت لاکتات دهیدروژناز متعاقب شنا وامانده ساز در موش های صحرایی نر

زمینه و هدف: ورزش وامانده ساز منجر به آسیب عضلانی و کاهش منابع انرژی نظیر گلوکز می‌شود. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر مکمل تروگزروتین بر سطح سرمی گلوکز و فعالیت لاکتات دهیدروژناز متعاقب شنا وامانده ساز در موش‌های صحرایی نر بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل، ورزش + 75 میلی گرم بر کیلوگرم، ورزش+ 150 میلی گرم بر کیلوگرم و ورزش + 300 میلی گرم بر کیلوگرم تیمار تروگزروتین تقسیم شدند. کلیه حیوان‌ها به مدت 30 روز تمرین شنا (5 بار در هفته) انجام دادند. تروگروتین به صورت خوراکی روزانه به مدت 30 روز تجویز شد. در روز سی‌ام ورزش شنا وامانده ساز انجام و سطح سرمی گلوکز و فعالیت لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مکمل تروگزروتین به طور معنی‌داری سطح سرمی گلوکز را در مقایسه با گروه کنترل افزایش می‌دهد (001/0>P) و همچنین فعالیت لاکتات دهیدروژناز در گروه ورزش + تروگزروتین (300) در مقایسه با گروه‌های کنترل و ورزش + تروگزروتین )150 میلی گرم بر کیلوگرم( کاهش یافت (05/0>P). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تروگزروتین می‌تواند تأثیر قابل توجهی در کاهش آسیب عضلانی ناشی از ورزش شنا وامانده ساز داشته باشد.